Faruk_1903
27 Haziran 2022, 20:59
Günlerden bir gün güzel bir yavru çaylak ormanda gezintiye çıkmış. Hava öyle güzelmiş ki mutluluktan o ağaçtan ötekine konuyormuş. Birdenbire gözleri kararmış, yere yığılmış. Ne olduğunu anlayamamış.
Gözlerini açtığında bir kafesin içindeymiş. Meğerse bu avcının bir tuzağıymış.*Avcı*mutluluk içinde, “Yaşasın, bu gün çok şanslıyım. Küçük bir serçe yakalamak için gelmiştim.”
Oysa şimdi yavru bir çaylak yakaladım. Şuna bak! Gagası ne kadar da sivri. Üstelik kanatları da çok güzel.
Bu güzel kuşu krala götürmeliyim, diye bağırmış. Avcı, sevinçle şarkılar söyleyerek yola çıkmış. Saraya yaklaştığında, çaylağı kafesten çıkarmaya karar vermiş.
” Yavru Çaylağı elbette elimin üzerinde kralımıza sunmalıyım,” diyerek kafesi açmış. Kuşu bileklerinden yakalamış. Kralın huzuruna bu şekilde çıkmış. Kralın çevresi çok kalabalıkmış.
Herkes bir avcıya, bir de elindeki yavru çaylağa şaşkın bakıyormuş. “Görüyor musunuz bir yavru çaylak bu!”
” Acaba canlı mı? Hayır hayır mutlaka ölü bir kuştur bu.” diye söylenmiş insanlar.
Tam bu sırada çaylak, avcının elinden kurtulmuş. Doğruca kralın yanına uçmuş.* Kral şaşkınlık içimde başını kaldırıp çaylağa bakmış. Yavru Çaylak birden kralın burnunu pençesiyle yakalamış.
Böylece herkes onun gerçek olduğunu anlamış. Herkes korkuyla bağırmaya başlamış. Krala yardım etmek istemişler ama çaylak insanları kendine yaklaştırmıyormuş. Bu arada avcı da korkudan ağlıyormuş.
Zavallı kral, bir türlü çaylağı ikna edememiş. Ona tatlı sözler söylemiş. Fakat çaylak, sanki kralın burnuna yuva yapacak gibiymiş. Neyse, aradan saatler geçmiş. Birden çaylak kralın burnunu bırakmış. Uçarak bir direğe konmuş. Kral, çaylaktan kurulduğu için çok sevinmiş.
Herkes kralın avcıya ve yavru çaylağı nasıl cezalandıracağını merak ediyormuş. Kral çok akıllı ve bilgiliymiş. Üstelik de cesur ve iyi kalpliymiş. “Bırakın gitsinler.” diye emir vermiş.
Çevresindeki insanlar:
“İyi ama efendimiz, onları cezalandırmanız gerekmez mi?” diye sormuşlar şaşkınlıkla.
Kral tekrar “Size bırakın gitsinler diyorum! Avcı görevini yaptı. Çaylak çok değerli bir kuş olduğu için onu bana getirdi. Çaylak benim yüzümden yakalandığını anlayıp bana saldırdı. Beni cezalandırmak istedi. Ben bütün bunlar için onları cezalandırmayacağım. Şimdi anladınız mı.” demiş.
Herkes kralın çok haklı olduğunu anlamış. Yıllarca onun bu örnek davranışı anlatılmış. Diğer*krallar bile ona hayran olmuş.
Avcı da çaylağı ormana götürüp serbest bırakmış. Bir daha hiçbir hayvana haksızlık yapmamış
Gözlerini açtığında bir kafesin içindeymiş. Meğerse bu avcının bir tuzağıymış.*Avcı*mutluluk içinde, “Yaşasın, bu gün çok şanslıyım. Küçük bir serçe yakalamak için gelmiştim.”
Oysa şimdi yavru bir çaylak yakaladım. Şuna bak! Gagası ne kadar da sivri. Üstelik kanatları da çok güzel.
Bu güzel kuşu krala götürmeliyim, diye bağırmış. Avcı, sevinçle şarkılar söyleyerek yola çıkmış. Saraya yaklaştığında, çaylağı kafesten çıkarmaya karar vermiş.
” Yavru Çaylağı elbette elimin üzerinde kralımıza sunmalıyım,” diyerek kafesi açmış. Kuşu bileklerinden yakalamış. Kralın huzuruna bu şekilde çıkmış. Kralın çevresi çok kalabalıkmış.
Herkes bir avcıya, bir de elindeki yavru çaylağa şaşkın bakıyormuş. “Görüyor musunuz bir yavru çaylak bu!”
” Acaba canlı mı? Hayır hayır mutlaka ölü bir kuştur bu.” diye söylenmiş insanlar.
Tam bu sırada çaylak, avcının elinden kurtulmuş. Doğruca kralın yanına uçmuş.* Kral şaşkınlık içimde başını kaldırıp çaylağa bakmış. Yavru Çaylak birden kralın burnunu pençesiyle yakalamış.
Böylece herkes onun gerçek olduğunu anlamış. Herkes korkuyla bağırmaya başlamış. Krala yardım etmek istemişler ama çaylak insanları kendine yaklaştırmıyormuş. Bu arada avcı da korkudan ağlıyormuş.
Zavallı kral, bir türlü çaylağı ikna edememiş. Ona tatlı sözler söylemiş. Fakat çaylak, sanki kralın burnuna yuva yapacak gibiymiş. Neyse, aradan saatler geçmiş. Birden çaylak kralın burnunu bırakmış. Uçarak bir direğe konmuş. Kral, çaylaktan kurulduğu için çok sevinmiş.
Herkes kralın avcıya ve yavru çaylağı nasıl cezalandıracağını merak ediyormuş. Kral çok akıllı ve bilgiliymiş. Üstelik de cesur ve iyi kalpliymiş. “Bırakın gitsinler.” diye emir vermiş.
Çevresindeki insanlar:
“İyi ama efendimiz, onları cezalandırmanız gerekmez mi?” diye sormuşlar şaşkınlıkla.
Kral tekrar “Size bırakın gitsinler diyorum! Avcı görevini yaptı. Çaylak çok değerli bir kuş olduğu için onu bana getirdi. Çaylak benim yüzümden yakalandığını anlayıp bana saldırdı. Beni cezalandırmak istedi. Ben bütün bunlar için onları cezalandırmayacağım. Şimdi anladınız mı.” demiş.
Herkes kralın çok haklı olduğunu anlamış. Yıllarca onun bu örnek davranışı anlatılmış. Diğer*krallar bile ona hayran olmuş.
Avcı da çaylağı ormana götürüp serbest bırakmış. Bir daha hiçbir hayvana haksızlık yapmamış