Harika çocukların efendi erkeğe dönüşümü

**NoName** · 19 Mart 2024, 10:05

Harika çocukların efendi erkeğe dönüşümü
Yukarıdaki prensipler Alan, Jason, Jose ve bu kitapta anlatılan tüm efendi erkeklerin çocukluk tecrübeleri için geçerlidir. Harika, küçük bir erkek çocuktan efendi erkeğe dönüşme sürecinin üç aşaması vardır: terk edilme, toksik utancı içselleştirme ve hayatta kalma mekanizmasının yaratılması.

Terk edilme
Tüm efendi erkekler gibi Alan, Jason ve Jose de çeşitli şekillerde terk edilmiştir.

Alan ve Jose onları oldukları gibi TAMAM görmeyen şeklinde iletişim kuran, kızgın ve eleştiren ailelere sahiptiler.

Alan annesine neredeyse tapıyor ama babası ona saldırırken annesi araya girmediği için, bu korunmaya değer olmadığı inancını yerleştiriyor.

Alan iyi bir erkek gibi görünmek ve annesi tarafından sevilmek için babasından farklı olma inancını geliştiriyor.

Alan ve Jason aileleri tarafından kullanılmışlar. Her zaman “doğruyu” yaptıkları ve hiç problem çıkartmadıkları için değer verilmişler. Bunun anlamı eğer ailelerinin beklentilerini karşılayacak şekilde yaşarlarsa sevilebilecek olduklarıdır.

Jason ailesinin “harika” olduğunu düşünmesi bir yana, diğer erkeklere göre her zaman kusurlu ve yetersiz hissetmiş.

Jose’nin ailesi de ona herhangi bir rehberlik yapmamış, beslememiş ya da destek olmamış. Bu da onun ailesi için çok az ya da hiç değerli olduğu anlamına gelmiş.

Alan ve Jason tutucu kiliselerde tamamen harika ve günahsız olmaya zorlanarak büyütülmüşler. Bu konuda başarısızlığı sonsuz bir cezalandırma anlamına geliyordu.

Jose eğer çılgın ailesinden farklı olursa değerli olacağına inanıyordu.

Bu üçü de –Alan, Jason ve Jose- başkalarının ihtiyaçlarının onlarınkinden daha değerli olduğuna inanmışlardı. Bu efendi erkek ailesindeki çok yaygın bir durumdur.

Tüm bu tecrübeler terk edilmenin bir formunu temsil eder çünkü bu küçük çocukların oldukları gibi TAMAM olmadıklarını yansıtan bir durumdur.

Utanç
Kötü söz söylenmeleri, terk edilmeleri, görmezden gelinmeleri, utandırılmaları, kullanılmaları ya da kontrol edilmelerinden bağımsız olarak tüm efendi erkekler aynı inancı içselleştirmişlerdir: sadece oldukları gibi biri olmak kötü veya tehlikeli bir şeydir.

Bu mesajlardan bazıları çocuklarının mücadelelerini önemsemeyen aileler tarafından aleni olarak verilmiştir. Bazıları da çok genç, yıkılmış, çocuğuna gerekli ortamı sağlayamayacak kadar dikkati dağılmış aileler tarafından dolaylı olarak verilir. Böyle olması kimsenin kontrolünde olmayan şartlardan dolaya ortaya çıkar.

Her durumda, çocuk bu olayların ve şartların ona bir şeyler anlattığına inanır. Onda olan bir şeyin olanlara neden olduğuna inanır. Çocukça mantık şu sonuca varır: “Bende yanlış bir şeyler olmalı çünkü _______.” Boşluğu doldur.

Ağladığımda kimse gelmedi

Annemin yüzünde o ifade vardı

Babam bıraktı ve geri gelmedi

Annem benim için her şeyi yapmalı

Babam bana bağırdı

Ben annem ve babam gibi harika değildim

Annemi mutlu yapamıyorum

Bu çocukluk tecrübeleri aynı zamanda kücük bir çocuk olarak şuna inanmaktan kaynaklanır: “Ben sadece _______ zaman yeterli ve sevilebilirim”. Boşluğu doldur.

Babamdan farklı olduğum

Annemin bana ihtiyacı olduğu

Hiçbir hata yapmadığım

İyi notlar aldığım

Mutlu olduğum

Abim gibi olmadığım

Kimseye problem yaratmadığım

Annemi ve babamı mutlu ettiğim

Hayatta kalma mekanizmaları

Çocukluktaki terk edilme tecrübesinin ve bu olayları yanlış yorumlamanın bir sonucu olarak, tüm efendi erkekler üç tane çok önemli hayatta kalma mekanizması geliştirirler:

Terk edilme deneyimlerinden kaynaklanan acıyı ve dehşeti idare etmeye çalışmak
Terk edilme deneyimlerinin tekrar olmasını engellemek
Toksik utançlarını kendilerinden ve diğerlerinden saklamak
Efendi erkekler için bu hayatta kalma mekanizmaları sıradaki hayat paradigmalarına dönüşür:

Eğer kusurlarımı gizlersem ve diğerlerinin benden olmamı istediğini düşündüğüm kişi olursam sevilirim, ihtiyaçlarım karşılanır, problemsiz bir hayat yaşarım
Eğer bu paradigma çocuklukta edinilmişse, efendi erkeğin yetişkinliğinde her şeyi kontrol eder. Bunlar çocukluk olaylarının yanlış yorumlaması olsa da, bu erkeklerin sahip olduğu tek haritadır. Efendi erkekler bu haritanın doğru olduğuna inanır ve eğer onu doğru bir şekilde izlerlerse istenilen yer olan sakin, mutlu hayata varabileceklerdir. Bu hayat kodunun yüksek oranda etkisiz olmasına rağmen efendi erkekler sıklıkla daha fazla denerler, aynı şeyi daha fazla yaparlar ve farklı sonuçlar umut ederler.

İki tür efendi erkek
Efendi erkeklerin terk edilme deneyimlerine başa çıkmak için geliştirdikleri hayatta kalma mekanizması ve içselleştirdikleri toksik utanç genelde iki şekilde kendini gösterir. Efendi erkek toksik utancını abartır ve en kötü tipte bir insan olduğuna inanır. Bunları “ben çok kötüyüm” efendi erkekleri olarak adlandırıyorum.

“Ben çok kötüyüm” efendi erkekleri herkesin onların ne kadar kötü olduğunu gördüklerine ikna olmuştur. Bu çekirdek inancını desteklemek için çocukluğundan, ergenliğinden ve yetişkinliğinden kötü davranış örnekleri bulabilir. Küçük bir çocukken camları kırdığını ve cezalandırıldığını söyleyebilir. Kanuna aykırı bir şey yaptığını, annesini ergenken ağlattığını söyleyebilir. Yetişkin olarak sigara içme, içki içme, uyuşturucu kullanma ve alem yapma hikayeleri anlatabilir. Mutluluk umudunun özden gelen kötülüğünü maskelemeye bağlı olduğuna kendini ikna etmiştir. Kimsenin bu efendi erkek kişiliğini seveceğini düşünmez ama başka bir seçenekte göremez.

İkinci tip efendi erkek “ben çok iyiyim” efendi erkeğidir. Bu erkek toksik utancıyla değersizlik inancını bastırarak mücadele eder. Tanışabileceğin en iyi erkeklerden biri olduğuna inanır. Eğer kusurlarının bilincindeyse, bunları ufak ve düzeltilebilir şeyler olarak görür. Gençken her şeyi doğru yapmıştı. Yetişkinken de bu kuralı sürdürür. Efendi erkek toksik utancını bilinçaltının derinlerine tıkıştırır. Onu iyi bir insan yapacak olan yaptığı tüm iyi şeylerle toksik utancını maskeler.

İki tür efendi erkekte toksik utançlarının bilinçli farkındalığı konusunda ayrılsalar da ikisi de aynı hayat paradigmasıyla yaşarlar. Efendi erkekler oldukları gibi TAMAM olmadıklarına inanırlar ve bu yüzden kusurlarını saklarlar ve diğer insanların onlardan olmalarını istediğine inandıkları gibi olurlar.

Ben iki tür efendi erkek arasında ayrım yaparak onların yaşadıkları bozuklukları görmelerine yardım ediyorum. Kendilerini kötü ya da iyi olarak görsünler fark etmez. İkisi de çocuklukta yaşadıkları olayların doğru olmayan yorumlamalarına bağlı olarak hareket eden yaralı ruhlardır.

Özgür bırakıcı aktivite 3
Genç bir çocuğun fark ettiği kusurlarını saklamasına ve diğerlerinden onay aramasına neden olacak her faktörü işlemek imkansız. Efendi erkekleri güvende değil ve kötü gibi hissettiren her bir tecrübeyi ortaya çıkarmaya gerek olduğuna inanmıyorum. Ama bu hayat kodlamasının nereden geldiğini anlamanın kodlamayı değiştirmede yardımcı olduğunu fark ettim.

Alan, Jason ve Jose’nin hikayelerini tekrar oku. Bunlar senin çocukluk hikayelerine benzer mi diye düşün. Ailenden aldığın senin olduğun gibi TAMAM olmadığını ima eden mesajları bir kağıda yaz. Bu deneyimleri güvenilir arkadaşınla paylaş. Bu notları yazarken üzgün, kızgın, yalnız, uyuşmuş hissediyor musun? Bu bilgileri de paylaş.

Bu ödevin amacı suçlamak yerine adlandırmaktır. Suçlamak tıkanmana neden olacaktır. Çocukluk tecrübelerini adlandırmaksa bu mesajları daha doğru olanlarla yer değiştirmeye ve efendi erkek kodlamanı değiştirmeye yardım edecektir.

[Üye Olmadan Linkleri Göremezsiniz. Üye Olmak için TIKLAYIN...]

Benzer Konular:

19 Mart 2024, 10:05	#1
NoName	Harika çocukların efendi erkeğe dönüşümü Harika çocukların efendi erkeğe dönüşümü Harika çocukların efendi erkeğe dönüşümü Yukarıdaki prensipler Alan, Jason, Jose ve bu kitapta anlatılan tüm efendi erkeklerin çocukluk tecrübeleri için geçerlidir. Harika, küçük bir erkek çocuktan efendi erkeğe dönüşme sürecinin üç aşaması vardır: terk edilme, toksik utancı içselleştirme ve hayatta kalma mekanizmasının yaratılması. Terk edilme Tüm efendi erkekler gibi Alan, Jason ve Jose de çeşitli şekillerde terk edilmiştir. Alan ve Jose onları oldukları gibi TAMAM görmeyen şeklinde iletişim kuran, kızgın ve eleştiren ailelere sahiptiler. Alan annesine neredeyse tapıyor ama babası ona saldırırken annesi araya girmediği için, bu korunmaya değer olmadığı inancını yerleştiriyor. Alan iyi bir erkek gibi görünmek ve annesi tarafından sevilmek için babasından farklı olma inancını geliştiriyor. Alan ve Jason aileleri tarafından kullanılmışlar. Her zaman “doğruyu” yaptıkları ve hiç problem çıkartmadıkları için değer verilmişler. Bunun anlamı eğer ailelerinin beklentilerini karşılayacak şekilde yaşarlarsa sevilebilecek olduklarıdır. Jason ailesinin “harika” olduğunu düşünmesi bir yana, diğer erkeklere göre her zaman kusurlu ve yetersiz hissetmiş. Jose’nin ailesi de ona herhangi bir rehberlik yapmamış, beslememiş ya da destek olmamış. Bu da onun ailesi için çok az ya da hiç değerli olduğu anlamına gelmiş. Alan ve Jason tutucu kiliselerde tamamen harika ve günahsız olmaya zorlanarak büyütülmüşler. Bu konuda başarısızlığı sonsuz bir cezalandırma anlamına geliyordu. Jose eğer çılgın ailesinden farklı olursa değerli olacağına inanıyordu. Bu üçü de –Alan, Jason ve Jose- başkalarının ihtiyaçlarının onlarınkinden daha değerli olduğuna inanmışlardı. Bu efendi erkek ailesindeki çok yaygın bir durumdur. Tüm bu tecrübeler terk edilmenin bir formunu temsil eder çünkü bu küçük çocukların oldukları gibi TAMAM olmadıklarını yansıtan bir durumdur. Utanç Kötü söz söylenmeleri, terk edilmeleri, görmezden gelinmeleri, utandırılmaları, kullanılmaları ya da kontrol edilmelerinden bağımsız olarak tüm efendi erkekler aynı inancı içselleştirmişlerdir: sadece oldukları gibi biri olmak kötü veya tehlikeli bir şeydir. Bu mesajlardan bazıları çocuklarının mücadelelerini önemsemeyen aileler tarafından aleni olarak verilmiştir. Bazıları da çok genç, yıkılmış, çocuğuna gerekli ortamı sağlayamayacak kadar dikkati dağılmış aileler tarafından dolaylı olarak verilir. Böyle olması kimsenin kontrolünde olmayan şartlardan dolaya ortaya çıkar. Her durumda, çocuk bu olayların ve şartların ona bir şeyler anlattığına inanır. Onda olan bir şeyin olanlara neden olduğuna inanır. Çocukça mantık şu sonuca varır: “Bende yanlış bir şeyler olmalı çünkü _______.” Boşluğu doldur. Ağladığımda kimse gelmedi Annemin yüzünde o ifade vardı Babam bıraktı ve geri gelmedi Annem benim için her şeyi yapmalı Babam bana bağırdı Ben annem ve babam gibi harika değildim Annemi mutlu yapamıyorum Bu çocukluk tecrübeleri aynı zamanda kücük bir çocuk olarak şuna inanmaktan kaynaklanır: “Ben sadece _______ zaman yeterli ve sevilebilirim”. Boşluğu doldur. Babamdan farklı olduğum Annemin bana ihtiyacı olduğu Hiçbir hata yapmadığım İyi notlar aldığım Mutlu olduğum Abim gibi olmadığım Kimseye problem yaratmadığım Annemi ve babamı mutlu ettiğim Hayatta kalma mekanizmaları Çocukluktaki terk edilme tecrübesinin ve bu olayları yanlış yorumlamanın bir sonucu olarak, tüm efendi erkekler üç tane çok önemli hayatta kalma mekanizması geliştirirler: Terk edilme deneyimlerinden kaynaklanan acıyı ve dehşeti idare etmeye çalışmak Terk edilme deneyimlerinin tekrar olmasını engellemek Toksik utançlarını kendilerinden ve diğerlerinden saklamak Efendi erkekler için bu hayatta kalma mekanizmaları sıradaki hayat paradigmalarına dönüşür: Eğer kusurlarımı gizlersem ve diğerlerinin benden olmamı istediğini düşündüğüm kişi olursam sevilirim, ihtiyaçlarım karşılanır, problemsiz bir hayat yaşarım Eğer bu paradigma çocuklukta edinilmişse, efendi erkeğin yetişkinliğinde her şeyi kontrol eder. Bunlar çocukluk olaylarının yanlış yorumlaması olsa da, bu erkeklerin sahip olduğu tek haritadır. Efendi erkekler bu haritanın doğru olduğuna inanır ve eğer onu doğru bir şekilde izlerlerse istenilen yer olan sakin, mutlu hayata varabileceklerdir. Bu hayat kodunun yüksek oranda etkisiz olmasına rağmen efendi erkekler sıklıkla daha fazla denerler, aynı şeyi daha fazla yaparlar ve farklı sonuçlar umut ederler. İki tür efendi erkek Efendi erkeklerin terk edilme deneyimlerine başa çıkmak için geliştirdikleri hayatta kalma mekanizması ve içselleştirdikleri toksik utanç genelde iki şekilde kendini gösterir. Efendi erkek toksik utancını abartır ve en kötü tipte bir insan olduğuna inanır. Bunları “ben çok kötüyüm” efendi erkekleri olarak adlandırıyorum. “Ben çok kötüyüm” efendi erkekleri herkesin onların ne kadar kötü olduğunu gördüklerine ikna olmuştur. Bu çekirdek inancını desteklemek için çocukluğundan, ergenliğinden ve yetişkinliğinden kötü davranış örnekleri bulabilir. Küçük bir çocukken camları kırdığını ve cezalandırıldığını söyleyebilir. Kanuna aykırı bir şey yaptığını, annesini ergenken ağlattığını söyleyebilir. Yetişkin olarak sigara içme, içki içme, uyuşturucu kullanma ve alem yapma hikayeleri anlatabilir. Mutluluk umudunun özden gelen kötülüğünü maskelemeye bağlı olduğuna kendini ikna etmiştir. Kimsenin bu efendi erkek kişiliğini seveceğini düşünmez ama başka bir seçenekte göremez. İkinci tip efendi erkek “ben çok iyiyim” efendi erkeğidir. Bu erkek toksik utancıyla değersizlik inancını bastırarak mücadele eder. Tanışabileceğin en iyi erkeklerden biri olduğuna inanır. Eğer kusurlarının bilincindeyse, bunları ufak ve düzeltilebilir şeyler olarak görür. Gençken her şeyi doğru yapmıştı. Yetişkinken de bu kuralı sürdürür. Efendi erkek toksik utancını bilinçaltının derinlerine tıkıştırır. Onu iyi bir insan yapacak olan yaptığı tüm iyi şeylerle toksik utancını maskeler. İki tür efendi erkekte toksik utançlarının bilinçli farkındalığı konusunda ayrılsalar da ikisi de aynı hayat paradigmasıyla yaşarlar. Efendi erkekler oldukları gibi TAMAM olmadıklarına inanırlar ve bu yüzden kusurlarını saklarlar ve diğer insanların onlardan olmalarını istediğine inandıkları gibi olurlar. Ben iki tür efendi erkek arasında ayrım yaparak onların yaşadıkları bozuklukları görmelerine yardım ediyorum. Kendilerini kötü ya da iyi olarak görsünler fark etmez. İkisi de çocuklukta yaşadıkları olayların doğru olmayan yorumlamalarına bağlı olarak hareket eden yaralı ruhlardır. Özgür bırakıcı aktivite 3 Genç bir çocuğun fark ettiği kusurlarını saklamasına ve diğerlerinden onay aramasına neden olacak her faktörü işlemek imkansız. Efendi erkekleri güvende değil ve kötü gibi hissettiren her bir tecrübeyi ortaya çıkarmaya gerek olduğuna inanmıyorum. Ama bu hayat kodlamasının nereden geldiğini anlamanın kodlamayı değiştirmede yardımcı olduğunu fark ettim. Alan, Jason ve Jose’nin hikayelerini tekrar oku. Bunlar senin çocukluk hikayelerine benzer mi diye düşün. Ailenden aldığın senin olduğun gibi TAMAM olmadığını ima eden mesajları bir kağıda yaz. Bu deneyimleri güvenilir arkadaşınla paylaş. Bu notları yazarken üzgün, kızgın, yalnız, uyuşmuş hissediyor musun? Bu bilgileri de paylaş. Bu ödevin amacı suçlamak yerine adlandırmaktır. Suçlamak tıkanmana neden olacaktır. Çocukluk tecrübelerini adlandırmaksa bu mesajları daha doğru olanlarla yer değiştirmeye ve efendi erkek kodlamanı değiştirmeye yardım edecektir. [Üye Olmadan Linkleri Göremezsiniz. Üye Olmak için TIKLAYIN...] Benzer Konular: Efendi erkeği yaratmak Efendi erkeğin sahip olduğu paradigmalar Efendi erkek sendromu Hollywood’da Erzincanlı Hasan Efendi Dostu da Severim Düşmanı da... Çünkü Dost Gücümü, Düşman ise Ödevimi Gösterir…!

Şu anda bu konuyu görüntüleyen etkin kullanıcılar: 1 (0 üye ve 1 ziyaretçi)

(View-All) Bu konuyu daha önce 0 kişi okudu. Liste Aşağıdadır
Görüntülenecek isim yok.