İncelik

Yıllar önce yazdığım blogdan birisinin ben ve bir kaç kişiden bahsettiğini duydum. Oraya yazmayı bırakalı bir seneden fazla olduğu için, benden bahsederken parantez içinde “her nerede ise” diye belirtmiş. Görmeyeceğimi bilmesine rağmen hakkımda güzel iki kelime yazmış insanı cevapsız bırakmak benim tarzım değil. Siteyi ziyaret edip, teşekkür ettim.
Yazmanın ona iyi geldiğini keşfetmesini sağlamış bir grup insan varmış. Ben de onlardan biriymişim. Oysa aramızda ne gibi bir diyalog geçti ve nasıl bir fayda sağladım hiç hatırlamıyorum. On dört sene gibi uzun bir zaman dilimi... Altından çok sular aktı.

Yazdıklarını okurken şöyle bir düşündüm de geçmişte, farkında olarak ya da olmayarak, hayatına dokunduğun birinin seni hatırlaması şahane bir şeymiş. Ben geçmişi kolayca bırakamadığımdan ve minnet, şükür gibi duyguları çok yüce tuttuğumdan böyle davranışları sık sık sergilerim. Yaptığım şeyin insanlara iyi geldiğini de bilir, mutlu olurum. Fakat ilk defa bu kadar uzun süre sonra, hem de doğru düzgün tanımadığım biri tarafından hatırlandım ve ne kadar güzel hissettirdiğini fark ettim.
Böyle incelikleri daha sık yapmak lazım. Düşündüğümüz kişi duyacak mı duymayacak mı endişesi olmadan yazıya dökmek lazım ki düşüncelerimizden ve sözlerimizden uçup gitmesin. Vefa denilen şeyi hissettirmek bazen bu kadar kolay aslında.

Fikri yaratıcılığından ve yazılarından daha ilham verici olan insan, çok teşekkür ederim. Vefa bardağımın yavaşça boşaldığını düşündüğüm şu dönemde o kadar iyi geldin ki... Kalbin sevgi dolu, kalemin kavi olsun.

D.T.