[End]

[Üye Olmadan Linkleri Göremezsiniz. Üye Olmak için TIKLAYIN...]
Yaşanan kış mevsiminin ardından gelen bahar beraberinde rengarenk çiçekleri de getirmiş. Çiçeklerin açması en çok bal yapan arıları mutlu etmiş. Vakit kaybetmeden çiçekten çiçeğe konarak yapacakları bal için çiçek özü toplamaya başlamışlar. Topladıkları özlerden yaptıkları balları çeşitli şekiller vererek kovanlara yerleştirmişler. Her şey güzel giderken birden ortaya yaban arıları çıkmış. Bu arılar bal arılarının yaptığı balların kendilerine ait olduğunu iddia etmişler. Bunun üzerine arılar arasında kavga başlamış.

Yabani arıların hak iddia etmeleri bal arılarını kızdırmış ve kavgayla bir çözüme ulaşamayacaklarını anlamışlar. Bunun üzerine balların sahibinin kim olduğunun anlaşılması için mahkemeye başvurmuşlar. Balları üzerinde hak iddiasında bulunan yaban arılarından şikayetçi olmuşlar. Mahkemenin hakimi ise deneyim sahibi olan eşek arısıymış. Eşek arısı balın sahibinin kim olduğunun anlaşılması için çevredeki diğer hayvanların tanık olarak dinlenmesine karar vermiş. Bunun üzerine ilk tanık olarak çekirge konuşmuş.

Çekirge mahkemede konuşmasında kovanların yanında gördüğü arıların renklerinin sarı olduğunu ve uzun kanatlarının bulunduğunu anlatmış. Bunun üzerine eşek arısı her iki arı türünün de tarife uygun olduğunu düşünerek başka şahitlerin dinlenmesine karar vermiş. Böylece diğer hayvanlarda dinlenmeye başlamış ancak günler geçerken sonuç alınamamış.

Günlerin geçmesi yüzünden ballarını kaybeden bal arılarından en akıllısı yargıcın karşısına geçmiş ve söz hakkı istemiş. Kendisine hak verilince de ayıların ballarını yediğini ve günlerce emek verdikleri ürünlerinin harap olduğunu anlatmış. Sonrada balların sahibinin kim olduğunun anlaşılması için bir fikrinin olduğunu söylemiş. Yargıç fikrini dinlemeyi kabul edince de her iki türdeki arıların yargıcın karşısında bal yapmasını önermiş. Yargıç akıllı arının fikrini beğenmiş ve iki arı türünden de kendisinin karşısında bal yapmalarını istemiş.

Yaban arıları bu karar itiraz etmişler ancak yapacak bir şeyleri yokmuş. Bunun üzerine hem bal arıları hem yaban arıları yargıcın karşısında bal yapmaya başlamışlar. Bal arıları bal yapmaya alışkın oldukları için hızlı bir şekilde balı hazırlamışlar ancak yaban arıları ne kadar uğraşırlarsa uğraşsınlar bal yapmayı becerememişler. Gün sonunda tüm arılar hakimin karşısına geçmişler. Üretilen balları inceleyen hakim yapılan balın bal arılarına ait olduğunu ve yaban arılarının bal yapamadıklarını söyleyerek kararını vermiş. Bu karar ise balların asıl sahiplerine teslim edilmesiymiş.

Hakimin kararından sonra yaban arılarının sözcüsü konuşmak istemiş. Söz verilince kendilerine hiç bal yapmasının öğretilmediğini ve bu sebeple başkalarının ballarına sahip çıktıklarını anlatmış. Artık pişman olduklarını söyleyerek bal arılarının onları affedip bal yapımını öğretmelerini istemiş. Bal arıları bu isteği kabul etmişler ve onları affederek bal yapmayı öğretmeye başlamışlar. Zaman içerisinde yaban arıları da bal yapımını öğrenerek birlik içinde dost olarak yaşamaya başlamışlar.